Verzameld werk
Was Jotie T'Hooft op het einde van zijn leven al een veelbesproken figuur, na zijn vroege dood in 1977 hing de mythe bijna helemaal aan de haal met leven en werk van de dichter. Nieuwsgierigen werden gevoed met onzorgvuldige heruitgaven en onvolledige biografieën die de sensatie niet schuwden. Deze complete uitgave zet het werk centraal. Meteen is duidelijk dat Jotie T'Hooft veel schreef want naast de gedichten en het proza zijn er bijvoorbeeld ook verslagen van bijgewoonde rockconcerten en boekbesprekingen.
Uit het proza en de aantekeningen komt een man naar voren die volop nadacht en schreef over de tegencultuur van de jaren zeventig, een man ook die zijn eigen bestaan, inclusief drugsverslaving, fel verdedigde. "Het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend" schreef hij in zijn bekendste gedicht. En dat kan je enkel beamen, grasduinend in wat hij ons naliet.
Lees een stukje
EIGEN HAARD
Op het laaggelegen veld waar sinds mijn vroegste jeugd de rapen groeiden en het later koren tussen de straat en de spoorweg tot rijpdom kwam, is er nu een kliek hardnekkig voorbestaanden met het bouwen van een eigen lelijk huis begonnen. Aan de grens van zulke groeiende vernieling sta ik, leeggeroofd, de vingers ebben weg voor weer een eeuwigheid alleen met de pijn van wat wij in ons vlees gevangen houden en dat niet doven wil. En in het licht, dat killer en ontdaner licht uit de heupen van de stuiptrekkende dag gestoten word ik aan mijn eenzaamheid herinnerd, bevind mij weerom in het gareel der dagen en leg gekliefd het hoofd in de snikkende aarde. Met onder genadiger licht der lamp bijeengestoken hoofden slikkend het vermaalde voedsel door de keel die ademt in de huifkar van duisternis, zitten de metsers met verzworen zintuigen en bidden, na afloop, norsweg de twijfel tussen hun vereelte handen uit.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.