Mijn poes Mabel
Vera is dol op haar poes Mabel. Mabel is al erg oud en op een dag is ze spoorloos. Vera voelt zich schuldig want ze heeft zich pas nog erg boos gemaakt op Mabel. Ze zoekt en zoekt en dan vindt ze de dode poes. Ze kan geen afscheid nemen en zoekt naar een manier om Mabel altijd dichtbij te houden. Dat is belangrijk, want mama is ook al gestorven, Mabel heeft mama nooit gekend. En niemand praat over haar. Met het verdriet over Mabel komt ook het verdriet om mama weer helemaal naar boven. Verdriet waar je niet over praat, is dubbel erg. Als papa de poezenmummie vindt, snapt hij niet waarom Vera niks heeft gezegd: “Dat kon ik niet! Ze was dood. Wij praten hier nooit over iemand die dood is, omdat we dan van streek raken!”
Lees een stukje
Ik moest een manier bedenken om Mabel veilig te bewaren. Opeens wist ik het. Het leek of de grote kattengodin Bastet me met haar heilige poot had aangeraakt, waardoor ik op het idee kwam. Ik zou een mummie maken van Mabel. Ik zou niets zeggen tegen opa, oma of pap. Ik wist dat ze het al te gek zouden vinden, en oma zou waarschijnlijk beginnen te zeuren over hygiëne.
Wat andere lezers vinden
ik hou van katten
ik heb het nog niet helemaal gelezen maar ik voel dat het een hele leuke boek is.lezen jullie deze boek ook mee het gaat hartstikkend leuk zijn
Ik vind het op het einde heel tristig!
Ik en iemand anders zochten onder 'mummie' en zagen dit, we moesten keihard lachen :-).
ik denk dat dit boek wel tof is
wat erg voor mabel haar moeder is dood en dan vindt ze haar dode kat
Ik wil het wel eens lezen
mooi boek. zo weet je ook wat er gebeurt met poezen als ze dood gaan.
hoi, je boek is heel mooi! ik heb het nog niet gelezen mah kom!
Ciao hé :)
hoi allemaal, toen ik de informatie over het boek las bibberde ik helemaal
want ik ben zelf helemaal gek op poezen dus het greep mij heel erg aan. ik ga het zeker lezen jullie ook?
-xxxxxxx- liefdesbloempje!
dit lijkt me een mooi boek
funnie