Jot

Jot wil iets uitvinden. Iets dat zo fantastisch is dat iedereen 'ooh' en 'aah' roept. Hij denkt en denkt. Maar de meeste dingen bestaan al. En als je er een pietsie aan verandert, worden ze er niet meteen mooier op. Een nieuwe noot klinkt eerder vals dan mooi. En wat heb je aan een nieuw woord als niemand het begrijpt? Jot wordt doodmoe van het denken. En dan begint hij te scheppen. Hij schept een berg. Een berg tot aan de sterren. Jot laat de sterren dansen. En de mensen wijzen ernaar en ze roepen 'ooh' en 'aah'.