Ik leer fietsen
Een zachtaardig wezen met een fluo mutsje helpt een jongen voor het eerst zonder wieltjes rijden. Een prentenboek dat het leren fietsen beschrijft met alles wat erbij komt kijken: de stad uit trekken op zoek naar een veilig plekje, de wieltjes eraf halen, vallen en opstaan, goed voor je kijken (je handen volgen immers je ogen), leren vertrouwen op jezelf. Het wezen zorgt voor kalmte en voor alles heeft hij een oplossing, bij een valpartij en zelfs bij een regenbui.
Aanmoedigend, vriendelijk relaas met afwisselende bladschikking en oog voor veiligheid bij het fietsen.
Lees een stukje
De straat is leeg, of toch bijna…
Als ik opzij kijk, zie ik iets raars dichterbij komen.
Een grote haarbal met een roze muts.
Op een piepkleine fiets rijdt hij voorbij en kijkt naar mij.
Ik spring op mijn fiets en rijd achter hem aan.
Hopla!
We zijn vertrokken.
Wat andere lezers vinden
hier tegenover hoor ik goede verhalen over het boek. Ik ben zelf daarintegen minder fan