
Het leven is een pannenkoek
Verhuizen is nooit een pretje en al zeker niet als je veel moet achterlaten. Mauwlien – eigenlijk heet ze Paulien – moet na de scheiding van haar ouders naar een ander huis en is daar helemaal niet blij om. Thuis hadden ze het langste ontbijt ter wereld en een kunstwerk van uitgekauwde kauwgom en was alles geweldig, maar nu moet ze wennen aan minder. Gelukkig is er haar vriend Paul en haar opa, die haar opvangen als ze het moeilijk heeft. Mauwlien vergelijkt het leven met een pannenkoek: soms zout, soms zoet. En dat is met dit boek net hetzelfde: een lach en een traan wisselen elkaar af.
Lees een stukje
Vroeger hadden we alles. Een huis op de vierde verdieping, met boven ons alleen een donkere, griezelige zolder, waar het stof de hele dag van de ene lichtstraal naar de andere huppelde en 's nachts vast ook door het donker danste. Waar de duiven en muizen en de spoken en de monsters ruzieden over wat van wie was en wie er de baas was.
Wat andere lezers vinden
??