Haast
Haast was altijd onderweg. Hij nam geen pauze en keek ook nooit rond. Haast was voor niks of niemand bang. Of toch.... Haast was bang voor Einde, die achter hem aanzat. Op een dag doemde Berg op en versperde Haast de weg. Berg was ook bang voor Einde. Berg wilde van geen wijken weten, dus nam Haast Berg op zijn schouders. Samen renden ze duizenden jaren rond...
In dit prachtige boek vloeien tekst en beeld naadloos in elkaar over: de beelden lijken een film, die verder gaat waar de tekst stopt. Heerlijk poëtisch en filosofisch verhaal voor iedereen die door dit hectische leven holt.
Lees een stukje
Iedereen noemde hem Haast. Omdat Haast altijd aan het hollen was. Van 's avonds tot 's morgens. En van 's morgens tot 's avonds. Nooit hield Haast halt. Zelfs niet om te slapen. Zelfs niet om te dromen. Zelfs niet om van iemand te houden. Zonder ook maar iets onderweg te zien was hij al honderd keer rond de aarde gelopen. Hij had alle woestijnen getrotseerd, alle stormen en alle oceanen.
Wat andere lezers vinden
Ziet er leuk uit❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️