Een zee van papier
Otis heeft genoeg aan zichzelf en aan de boeken die hij leest. Die takelt hij op uit de verhalenput voor zijn huis. Tot hij op een dag geen boek maar een meisje optakelt: Charlie. Zij neemt hem mee op echt avontuur; de wijde wereld in. Ze klimmen over heuvels, dalen af in de lettermijn, lopen over de brug langs de woordenwaterval en belanden uiteindelijk in de vuurtoren waar de vuurtorenwachter woont die ook schrijver is. Die staart naar een wit blad; er schiet hem niks te binnen. Otis en Charlie stoppen stiekem de woorden die ze opraapten aan de woordenwaterval in het doosje waarin de schrijver zijn mooie woorden bewaart...
Otis en Charlie dwalen als papieren figuurtjes rond in een betoverend landschap, gemaakt van oude boeken. Dit boek is een ode aan de verbeelding, aan mooie woorden en verhalen...
Lees een stukje
Otis hoef je nooit ver te zoeken, hij zit waar hij altijd zit, op pagina 137, verdwaald in een boek, opgetakeld uit de verhalenput voor zijn huis.
Otis heeft genoeg aan zichzelf en aan de boeken die hij leest: avonturenverhalen over luchtballonnen en zeilschepen, sprookjes over prinsessen en molenaarszonen, mythes over Helden en Goden, verhalen van ridders en robots, gedichten over heimwee en verlangen.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.