De handen uit de mouwen
Zita is dertien jaar en verblijft al negen jaar in het ziekenhuis. Door haar leukemie heeft ze geen haar meer waardoor ze de bijnaam 'kale kop' heeft gekregen. Ondanks de ellende rondom haar, blijft Zita een optimist en probeert ze te helpen waar ze kan. Haar avonturen zijn grappig, maar er komen ook heel wat ontroerende en droevige momenten in voor. Kale kop zorgt dus voor een lach en een traan.
De ouders van de zieke kinderen mogen niet in het ziekenhuis blijven slapen en daarom wil Zita voor hen een kamer inrichten. Het bestuur is tegen, maar Zita is een doorzetter!
Lees een stukje
Mama ziek kindje: "Jouw vader zorgt dan vooral voor jou?"
Zita: "Mijn vader?! Die verdient een medaille voor moed en volharding. Toen ze leukemie vaststelden, is hij 'm gesmeerd."
Mama: "Dat is gemeen."
Zita: "Niet iedereen wordt als held geboren."
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Achtste-groepers huilen niet
Als je dit leest, ben ik dood
Schoolidool!
Smile
Tikker
Wat andere lezers vinden
👎
Ziet er leuk uit
Tof boek❗️
Heel leuk boek!