Buiten westen
David Troch schrijft niet over een groots leven. Nee, de dichter vertrekt resoluut vanuit het alledaagse, vanuit het pijnlijke alledaagse soms. De personages zitten gekluisterd aan de televisie, komen het dorp niet uit of bezoeken hun demente grootmoeder. Midden in de bundel staat de dichter zelf centraal: in een reeks gedichten stelt hij zich voor hoe hij als ouder met zijn zoon door de bossen loopt.
Aangename bundel met heldere gedichten van een jonge auteur. Opvallend is het gevat en goed weergeven van het alledaagse. De gedichten zijn optimistisch van toon en de dichter toont met verve dat ook over het hunkeren naar alledaags geluk mooi te dichten valt.
Lees een stukje
zij aan zij
ja, ze zien elkaar, met open ogen
lopen ze van val naar val, dag in
dag uit dagen ze elkaar uit: haar
in het afvoerputje,het dopje van
de tandpasta, hier kleren en daar
schoenen, van die kleine dingen
onhebbelijkheden hebben zo hun
tederheid, ze zien het steeds door
de vingers, kijken alleen maar met
verzotte blikken: jij, jij, jij, ze zijn
het volmondig eens, het spreekt
uit alles, zo zwijgzaam zijn ze nu.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.