Briefjes op de keukentafel
Claires moeder heeft het drukdrukdruk. En Claire zelf weet haar tijd ook aardig te vullen: met school, vriendinnen en Michael. Ze zien elkaar zelden. Moeder en dochter schrijven wel heel wat heen en weer: briefjes op de keukentafel. Over alledaagse dingen - 'Wil jij boodschappen doen, Claire?' en 'Ok, als jij deze keer mijn zakgeld niet vergeet' - maar langzamerhand over veel ernstiger dingen - 'Ik voel me ONTZETTEND ROT, mam. Ik wist niet dat ik zoveel verdriet om iemand kon hebben'. Want Claires moeder blijkt heel erg ziek...
Tweehonderd pagina's met kattebelletjes: briefjes waar je zo doorheen raast. Omdat ze zo kort en zo herkenbaar zijn. En later, als blijkt dat Claires moeder ziek is, omdat ze zo ontroerend zijn. Veel briefjes, weinig woorden, veel onverteld en toch stof voor een heel verhaal. Knap origineel!
Lees een stukje
Ik voel me ONTZETTEND ROT, mam. Ik wist niet dat ik zoveel verdriet om iemand kon hebben. Sorry voor mijn rothumeur de laatste tijd. Het was niet eerlijk van me om het op jou af te reageren, helemaal niet met alles wat er nu speelt - ik had steeds met je mee moeten gaan naar de bestraling, in plaats van te doen alsof ik de enige op de wereld ben.
Ik ben even joggen.
Je ongelukkige meisje,
Claire
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Wat andere lezers vinden
Dit boekje leest je echt als briefjes. Je vliegt erdoor heen . Hij is best wel zielig. Er zit een goed moraal in. Echt een aanrader!
Echt een heel tof boek en makkelijk om te lezen!